"Habulin mo ako Reynaldo!," sabi ni Dale sa kaibigan...
"Saglit lang hinihingal na ako di ko na kaya" sagot ni Reynaldo. "Ok ka lang ba? Segi pahinga na muna tayo. Mahirap na baka atakihin ka jan eh ako pa magbuhat sayo."
"Grabe to. Atake agad di ba pwedeng napagod lang."
Ganyan kami ni Dale. Dalawang gwapong magkaibigan. Nagsimula ang pagiging magkaibigan nila nung napadpad sa maynila si Reynaldo para magtrabaho sa isang sikat na Call Center sa Makati. Pangarap nya yun. Pangarap nyang magtrabaho sa Ayala, the countries Business District.
Nahihirapan ako magadjust sa mga panahon na yun. Salamat na lang at may isang Dale na umalalay at tinulungan ako sa mga mumunting bagay. Tinuruan ako kung paano manamit, dinala ako sa mga functions at mga lugar na si sine ko lang nakikita.
Yun nga lang gimikero etong si Dale at maluho. Kada tapos ng trabaho ayun nasa galaan nakikipag inuman sa mga kaibigan nya.
Ako naman pag nabobored na sa bahay pag day off ko nasa Evia lang ako. Nagjojogging sa madaling araw hanggang pagsikat ng araw. Kagaya ngayon since wala naman ako ginagawa nasa Evia nanaman ako naka upo sa ilalim ng isang puno habang nagsusulat ng mga kwentong naglalaro sa aking isipan.
Kinabukasan masigla nanaman ako papasok sa opisina. Ewan ko ba. Excited ako makita mga kaibigan ko. Excied ako makibalita at makinig sa mga ginawa ni Dale naparepareho lang naman. Mga kwento at kabulastugan nya sa gimikan.
"Pare! Hanep may nakilala ako sa bar kagabi. Ang gwapo nya tol. Makinis at maputi ang balat. Mapupula ang labi," sabi ni Dale.
"Am sure inuwi mo nanaman eto. Naku pag ikaw nagkasakit ewan ko na lang," sagot ko naman.
"Syempre naman," sagot ni Dale.
"So kayo na nga? Naku Dale. Kada linggo na lang. Parepareho ang iyong kwento. Ibahin mo naman. Yung tipong nagkawangga ka. Pumunta ka sa bahay ampunan. Hindi yung parepareho na lang na may nameet ka. Ikinama. At kayo na. Sa susunod na linggo iba naman. Swere na lang kung tumagal ng isang buwan ang makakarelasyon mo," pangaral ko sa kanya.
"Andami mo ng sinabi. Tatanong tanong ka kung ano kaganapan tapos pag nagkwento ako sayo aariba ka naman ng sangkatutak na sermon," sagot ni Dale kay Reynaldo.
"Alam mo ang mahirap kasi sayo. Tingin mo ata sa mga tao mga laruan mo eh. Hindi ka nakukuntento sa iisa lang. Pagnagsawa ka paalisin mo na lang basta. Ako na lang ata ang di mo pa pinapaalis sa tabi mo eh. Sabagay kaibigan lang naman pala ako sayo. Swerte ko na lang kung ganun," saad ko kay Dale.
"Teka lang. Ba't kung makapagsalita parang may relasyon tayo higit sa magkaibigan ah. At kasalanan ko ba kung walang nakakatagal sa akin? Tapatin mo nga ako gusto may gusto ka ba sa akin," sigaw ni Dale.
Bigla na lang ako tumayo at linayasan si Dale. Ewan ko ba. Tatlong taon na kami magkaibigan pero di na ako nasanay sa kanya. May gusto nga ba ako sa kanya? Kaibigan nga lang ba ang turing ko sa kanya?
Hinabol nya ako. "Rey saglit lang."
Bigla akong humarap sa kanya. Nangingilid ang aking mga luha.
"Pare pasensya ka na. Pasensya ka na kung minahal ko ang best friend ko bilang syota. Pasensya ka na kung ang best friend mo gustong syotahin ka. Pasensya ka na. Wala eh ganun talaga. Ayaw kong best friend lang kita. Gusto ko akin ka," sabi ko kay Dale habang ang luhang kanina ko pa pinipigil ay unti unting pumapatak.
Niyakap ako ni Dale ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. Unti unting nilapit ni Dale ang kanyang mapupulang labi sa akin pisngi marahan nyang hinalikan ang mga luhang umaagos sa aking pisngi. Hanggang natapat ang labi namin sa isat isa. Marahan kaming naghahalikan.
"Hoy! May motel at Sogo dun kayo maglandian hindi dito sa kalsada," sigaw ng isang lalaki na naglalakad.
Bigla kaming natauhan at nagtawanan.
"Wala nga pala tayo sa Italy." Sabay naming nasabi.
"Magmula ngayon akin ka lang at iyong iyo na ako", sabi ni Dale at bigla nya hinawakan ang aking mga kamay.
"Babe na ang tawag ko sa yo hindi na pare." Saad ni Dale.
"Salamat." Sagot ko naman sa kanya.
"Eto pala. Walang sex na magaganap sa atin hanggang mag isang taon tayo. Halikan lang ang sex natin. At promise ko sayo hinding hindi ako makikipag sex sa iba. May palad naman eh.
Naging masaya kami. At yung promise namin na walang sex natupad nga namin. Puro sariling sikap lang kami.
What a brand new day! Sabi ko sa sarili ko. Nagpeprepare na ako papasok ng work nung biglang tumunog ang telepono ko. Tumatawag ang love of my life.
"Good morning babe!" Bati ko.
"Good morning babe. Mamayang gabi sunduin kita. May surprise ako sayo," sabi ni Dale.
"Alright! Segi babe deretso ka na lang sa offie message mo ako or tawag ka pag nasa baba ka na ng building para makababa na ako di na ako mag oovertime."
Maghapon akong excited nun. Natapos ko lahat ng aking gawain.
Sinundo nga nya ako around 6pm. At dumeretso kami sa restaurant. Pagka upo na pagka upo namin. May tumugtog ng violin. Alam nyang favorite ko ang mga instrumental.
Naka smile lang sya at lalo ako nainlove sa kanya. Ang sarap talaga halikan ng jowa kung to sabi ko lang sa isip ko.
"Darating man ang araw na mawawala ako. Wag na wag mo sana isipin na nawala ako. Alalahanin mo na sa bawat araw na lilipas ikaw ang aking iniisip. Ikaw ang nagpabago sa akin. Ikaw ang rason kung bakit nag iba ang pananaw ko sa sex at relasyon. Ikaw ang taong nagmulat sa akin na pahalagahan ang mga taong malapit sa akin. Ikaw na hindi umalis at hindi ako binitawan kahit pa araw araw kang nasasaktan. Ikaw na nagbigay ng depinasyon sa aking pagbabagong buhay," saad ni Dale.
"Hinding hindi kita iiwan at hinding hindi ka mawawala sa aking paningin. Hahanapin kita kung ikaw ay mawawala. Hindi ako bibitaw," sagot ko sa kanya.
"Happy 11th monthsary, " sabi ni Dale.
Masayang masaya ako ng gabing yun. Umuwi kami na masaya. Pagdating sa bahay naghaharutan pa kami bago matulog.
"Babe uwi ako bukas sa probinsya. Sigurado ka ba ayaw mo sumama?" Tanong ko kay Dale.
"Naku babe andami ko aasikasuhin sa work. Magiging super busy ako ng hanggang next week. Hanggang kelan ka ba dun babe?" Litanya ni Dale.
"One week ako dun babe. Birthday kasi ni mama at gusto ko naman magcelebrate dun kasama ng mga kapatid ko. Anim na taon din ako na hindi umuwi sa amin eh."
"Ganun ba. Ikumusta mo na lang ako kay tita. Pasensya na kamo at busy talaga ako sa work ngayon eh. Dami mga reports kailangan tapusin."
Kina-umagahan. Hinatid nya ako sa paradahan ng Victory. Niyakap nya ako ng mahigpit at hinalikan ako. Parang kakaiba ang halik ni Dale nung araw na yun. Mas gentle mas matagal mas sweet kesa sa dati. Ramdam mo ang boung init ng pagmamahal nya sa halik nya. Yung halik na parang walang bukas. Yung halik na mas intense pero punong puno ng pagmamahal.
"Magiingat ka parati ha. Wag na wag mo papabayaan ang iyong sarili. Tandaan mo mahal na mahal kita hanggang sa dulo ng walang hanggan!" Sabi ni Dale kasabay ng pagpatak ng kanyang luha.
"Naku babe hinding hindi ko pababayaan ang sarili ko dahil gusto ko makita mo ako parati na maayos." Sagot ko sa kanya.
"Yung maintenance mo sa puso. Yung mga vitamins mo wag ka papalya sa pag inom ng mga yun ah," patuloy ni Dale sa pagbibilin.
"Ano ka ba babe kompleto po lahat ng gamot ko. Tsaka isang buwan ako dun pag wala ka ginagawa puntahan mo na lang ako dun ah. Mamimiss kita sobra" sabay halik sa kanya sa labi. Tumagal ng sampong minuto ang halikan namin.
Habol habol namin ang aming hininga. "Wag na lang kaya ako tumuloy babe. Parang may kung anong nagsasabing wag na ako tumuloy eh." Sabi ko pagkatapos namin maghalikan.
Hahahaha
Tumawa lang sya. "Naku babe. Tagal mo ng plinano eto. Segi na aalis na yung bus. Yung pasalubong ko ah. Yung ube jam na favorite natin. Dali na babe sakay ka na," pagtataboy nya sa akin.
Naghalikan ulet kami sabay tayo ako at umalis. Bago ako umakyat ng bus ay hinabol pa nya ako at mahigpit na niyakap. Di niya ako binitawan sa pagkakayakap hanggang sa tinawag na kami ng conductor at aalis na nga yung bus.
Masaya ako nakadungaw sa bintana habang papaalis ang bus. Nakita ko si Dale nakatayo umiiyak at kumakaway. Nakatingin ako sa kanya. "Over acting ang jowa ko ngayon ah. Daig pa ang best Actor sa Famas kung makaiyak eh." Sabi ko sa aking sarili habang binabagtas ng bus ang kahabaan ng EDSA.
Nakarating ako sa bahay ng matiwasay at naidaos naman namin ang birthday bash ng mama ko. Masaya kaming magkakapatid kasama ng mga pamangkin at pinsan ko.
Since walang signal ang phone ko. Naging camera na lang sya.
Hanggang sa dumating ang araw ng aking pagbabalik sa Manila. Tinatawagan ko si Dale para sana magpasundo at madami akong dala. Binili ko lahat ng paborito nya. Peanut brittle, isang kartoon ng ube jam dahil alam ko uubusin nya lang yun ng isanf linggo, strawberry at strawberry jam, fruit wines at kung ano ano pa.
Ngunit nakaka ilang tawag at txt ako sa kanya walang sumasagot. Pagtinatawagan ko out of coverage naman. Inisip ko na lang na siguro busy sya at pinatay ang phone para di sya maistorbo.
Hanggang sa nakauwi ako ng condo na inuupahan naming dalawa. Nakita ko sa parking lot na andun ang kotse nya pero maalikabok na halatang hindi nagagamit ng ilang linggo.
Nagtataka man dumeretso na lang ako ng room unit namin at nagpatulong na lang ako sa mga taga maintenance ng condo.
Ang unit namin ang alikabok. Naririnig ko may instrumental na mga songs na Kenny G ang sounds nya. Favorite ko kasi yun.
"Dale! Babe andito na ako. Tulog ka ba? Bakit di ka man lang naglinis ng bahay. Kaw talaga pag tinutupak ka ni paglilinis di mo magawa." Sigaw ko. Tingin ko natutulog sya kasi naka ayos yung inside sleeper nya sa may pintuan ng room namin.
Deretso lang ako ng kusina habang sinasalansan ang mga pasalubong ko sa ref.
"Babe gising ka na ba? Bat mo pinatay yung phone mo? Papasundo pa naman sana ako sayo," patuloy ko sa pagsasalita.
Walang sumasagot mula sa kwarto. "Kaw talaga babe pag matulog ka para kang mantika. Babe gising na jan!" Sigaw ko.
Wala pa rin sumasagot mula sa kwarto. Linisan ko ang lamesa namin at nagsalin ako ng brewed coffee.
"Babe gising na! Di ka ba malalate sa work?" Sigaw ko ulet pero wala talaga sumasagot mula sa kwarto.
Pumasok na ako ng kwarto ar nakita ko na walang tao. Yung ipad nya naka saksak lang at naka auto play lahat ng mga favorite song ko. Ang weird lang ng pakiramdam. Di ko man naiintindihan ang nangyayari kung bakit naiwan na naka auto play ang aking mga favorite song.
Naiwan lang kaya nya sa pagmamadaling pumasok. May surprise kaya sya sa akin? Nasaan nga ba sya?
Lumapit ako sa ipad nya at pinatay eto. Bumalik ako sa kusina at kumain mag isa. Parang hindi ako sanay. Parang hindi masarap yung hinanda ko. Hays miss na miss ko pa naman ang babe ko.
Naligo na lang ako at pumasok na sa kwarto. Dahil sobrang pagod ko sa byahe eh nakatulogan ko na ang pagiisip kung nasaan na si Dale.
Gabi na nung gumising ako. Mag aalas syete na ng gabi. Dapat andito na si Dale ah? Ah siguro natraffic. Triny ko tawagan ulet ang number nya pero out of coverage pa rin.
Nagprepare na lang ako ng hapunan namin. At habang inaantay sya nanood muna ako ng pelikula sa HBO. Alas dyes na ng gabi wala pa ring dumarating na Dale. Naiinis na ako at kinakabahan. Alam kong alam nya na kaninang madaling araw ang uwi ko dahil sya pa ang nagpabook ng reserve ticket ko.
Binuksan ko ang ipad nya. Wala naman ako makita dun chineck ko ang FB nya deactivated na. Triny ko mag log in pero ayaw.
Busy ako sa pagkakalikot ng kanyang ipad nung aksidente ko nabuksan ang isang saved video.
Si Dale:
"Welcome home babe. I am sorry wala ako jan. Sorry kasi alam ko madami ka bibilhin na pasalubong and I am sure na kakailanganin mo tulong ko. Kahit wala ako jan ngayon alalahanin mo na mahal na mahal kita. Ikaw ang una at huli ko na mamahalin. Sinisisi ko ang sarili ko dahil hindi ako nakapagpaalam man lang sayo. Na kahit man lang sana sa huling pagkakataon mahagkan at mayakap kita. Na sa huling pagkakataon maipadama ko ang labis ko na pagmamahal sayo. Na sana kahit isang beses lang mapagbigyan ako na mapagisa natin ang ating katawan. Na maramdaman ko ang katawan mo sa loob ng katawan ko. Na kahit sa isang pagkakataon maisakatuparan ko ang matagal kong ninanis na maangkin ka ng boung buo. Wag mo sana pababayaan ang sarili mo babe. Wala man ako jan ngayon parati ka naman dito sa puso ko. Ikaw na nagmamay-ari sa akin. Babe I am sorry kasi dito ko na lang to sasabihin. Itinoun ko talaga ang pag-alis mo pa-uwi sa inyo sa pag-alis ko papuntang ibang bansa. Matagal o baka hindi na ako makakabalik pa pero tatandaan mo na sa bawat pag andar ng oras at pintig ng puso ko ikaw ang laman neto. Ikaw lang ang mamahalin ko hanggang sa mga huling sandali pa ng aking buhay. At kung may makita ka na pwede mo mahalin sana babe huwag mo pigilan ang iyong puso na magmahal. Wag mong itali ang puso mo sa akin babe. Mahal na mahal kita at hanggang sa muli nating pagkikita. Sayo ko ipinapangalan ang condo babe. At ang kotse ko sayo ko din nakapangalan yan. Sa yo na yan babe souvenir ko para sayo."
Natapos na ang Goodbye video ni Dale at nakatulala pa rin ako kasabay ng pag agos ng aking mga luha. Hindi ko eto mapigilan. Ngayon ko lang napagtanto na binili pala no Dale ang condo akala ko inuupahan namin eto. Wala din ako kamalay malay na sa akin pala nakapangalan lahat ng kanyang ari-arian. Pero bakit? Bakit sya umalis? Minahal ko naman sya ng higit pa sa kahit sino man at alam nya na sa kanya umiikot ang aking mundo. Alam ko na alam nya na abot langit ang pagmamahal ko sa kanya pero bakit nya ako iniwan tanong ko sa aking sarili habang patuloy na umiiyak.
Nakutulugan ko na ang pagiyak gabi gabi habang yakap yakap ang mga damit ni Dale na natira.
Pumapasok ako sa opisina gamit ang maskara ng payaso. Tumatawa ng malakas nagbibiro at kung ano anong kalukuhan ang pinaggagawa ko. Puro positive ang pinopost ko sa facebook ko para lang isipin nila na wala ako problema.
Pero bawat gabi pag uwi ko lungkot at iyak ang ginagawa ko. Nakagawian ko na rin ang manood ng korean novela at comedy movies pero bakit umiiyak pa rin ako kahit nakakatawa ang mga eksena. Kina-ugalian ko na rin ang kumain ng kumain isang boung pizza kinakain ko habang nanonood ng movie at isa pa ulet na pizza bago matulog. Ganun na ang gawain ko hanggang sa isang araw "Grabe ka Rey. Sobrang hindi mo na maasikaso ang sarili mo sa trabaho ah. Tignan mo nga. Wala ka na six packs. Anlaki ng tiyan mo. Ang taba taba mo na. At mukhang hindi mo naalagaan ang sarili mo. Hindi ka na flawless," isang mahabang litanya ni Oscar nung minsan nakasalubong ko sya sa Glorieta.
"Grabe to. Kung maka describe parang inouod na ako ah," biro ko sa kaibigan ko. "Hindi ba pwedeng mangumusta ka na lang?"
"Nagsasabi lang ako ng totoo noh," sagot ni Oscar sa akin.
"Tara starbucks tayo Rey. Lets catch up. Sampung taon din tayo di nagkita. Inactive parati facebook mo eh.:
Madami kami napagkwentuhan ni Oscar. Nakwento ko na rin sa kanya na every day off ko na nasa sinehan lang ako nanonood ng sine at kumakain ng pizza.
"Hay naku friend. Masakit ang ginawa ni Dale pero hindi naman pwede na pabayaan mo ang sarili mo. Wag mo naman isangkalan ang sarili mo para lang mapagtakpan ang problema mo. Marami pa jan. At kung ano man ang rason ni Dale at bigla na lang syang umiskapo Diyos na ang bahala dun." Sabi ni Oscar. Hinug nya ako ng mahigpit sabay sabi, "marami jan Reynaldo. Tama na sampung taon ka ng nagluluksa dinaig mo pa si Nora, Sharon, Vilma at Maricel sa kadramahan mo. Wake up and move on my dear friend."
"Friend umaasa kasi ako na babalik sya eh. Umaasa ako na sana balang araw magpakita sya sa condo namin. Umaasa ako na isang araw makita ko sya sa daan. Kahit isang pagkakataon lang. Kahit isang yakap na lang nya. Kahit isang minuto lang matanong ko lang sa kanya bakit nya ako iniwan ng ganun ganun lang." Sagot ko kay Oscar.
"Tahan na friend. Pasikatin mo naman na ang araw jan sa buhay mo. Ang dilim eh. Yung ngiti mo ibalik mo naman. Yung totoong ngiti mo. Yung ikaw na ikaw. Tama na ang paghohold mo sa nakaraan. Nakakawa ka na eh." May awang saad ni Oscar.
Natapos na nga ang catch up namin ng friend ko. Gumaan naman ang aking pakiramdam.
Kinaumagahan. Prinint ko na ang aking resignation at nagresign na ako. Binenta ko na rin ang kotse ni Dale at ang condo namin. Tanging ang iniwan ko na lang ay yung mga pictures at mga damit nya.
Bumili ako ng maliit na bahay sa Cavite to start everything fresh and new.
Lahat iniwan ko na. Gusto ko na magsimula ulet ng bagong buhay. Yung ako lang. Yung walang Dale naman yung walang ibang tao pinaglalaanan.
Lahat ng gamit ni Dale inilagay ko na lang sa isang kartoon at itinago eto.
Dun ko na nga napansin na sobrang taba ko na pala. Yung dating 57kilos na ako ngayon 92 kilos na. Oo nga tama si Oscar. Siguro nga kailangan ko na mag move on. Wala na siguro ako maantay pa.
Dahil dun Binuhos ko ang oras ko sa trabaho. At sa pagjojogging. Sumali ako sa mga marathon. At nagdiet ako ng todo.
Unti unti ko ng naibaba ang aking timbang. Mahigit sampung taon na nung huli kaming magkita at mag usap ni Dale. Kasalukuyan ako nakatitig nagpapahinga sa isang waiting shed dito sa Evia katatapos ko lang magjogging nung time na yun. Habang pinagmamasdan ko ang isang magarbong simbahan naalala ko si Dale.
"Eleven years na pala mula nung huli kita mahagkan. Eleven years na nung hinatid mo ako sa bus station. Eleven years na din kitang hindi makalimutan. Naalala pa rin kita babe andito ka pa rin sa puso ko. Hindi ko mareformat eh. Ang daya mo naman. Ako na nga etong naiwan ako pa ang nagdurusa." Bulong ko sa hangin.
Dun ko napansin na may kasama pala ako nakatayo. Tinignan ko sya. Payat na payat na sobrang puti ng lalaki na nakatayo din katabi ko. Hindi sya umiimik pero lumuluha din kagaya ko. Hikbi ng hikbi.
Naasiwa ako at tumalikod na ako. At nagsimulang tumakbo. Sabay naman ng pag ihip ng hangin. At sya namang nalanghap ko yung amoy ng pabango nung lalaking nakatayo malapit sa akin.
Paglingon ko nakita ko na pasakay na sya sa sasakyan. Lumingon sa akin at kumaway sabay pahid ng luha nya. Inalalayan sya ng isang matandang babae papasok sa sasakyan.
Nakatayo lang ako at pilit minumukhaan. Kaso di ko mamukhaan kasi naka sumbrero na may malaking initials na R sa harapan.
Bago umandar ang sasakyan nya nakita ko na nagspray sya ng pabango sa hangin. Tinitignan ko lang yung sasakyan nya palayo. At naamoy ko yung pabango ulet dun ko naalala na yung pabango ay ang paboritong pabango ni Dale.
Umuwi na ako at iniisip ko pa rin yung lalaki na payat. Nakasout ng shorts na kulay brown, tshirt na kulay moss green at naka cap ng kulay white at may initial na R.
Wala sa loob ko na pumasok sa isang kwarto ng bahay ko kung saan andun ang mga alala ni Dale. Napagdisiyunan ko na na sunugin ang mga eto.
Nung isa isa kung binubuklat yung mga pictures namin nakita ko yung picture ni Dale na kaparehong kapareho nung mama sa Evia kanina lang.
Napaluha ako nung bigla ko naalala lahat ng pangyayari. Chinarge ko yung ipad at nagbabakasakali ako na pwede pa at gumagana pa. Namiss ko ang unang pag-ibig ko ang unang lalaking nagpatibok sa aking puso ang nagpatatag sa aking pagkatao. Inilabas ko yung perfume nya na naiwan pa nya at inispray ko eto sa isa sa mga damit nya.
Pinanood ko ng paulit ulit yung message nya. Bago ako matulog, pagkagising ko, bago ako pumasok at pagkauwi ko ng bahay. Araw araw ako nakatayo kung saan ko huling nakita sa Dale. Yung payat at sobrang puting Dale nagbabakasakali ako na muli ko syang masilayan. Hindi na ako magtatanong kung bakit sya nawala. Hawak hawak ko parati ang mga lumang damit nya ang pictures naming dalawa. Baka sakali lang na magpakita sya muli. Ngunit ang araw ay naging linggo. Ang linggo ay naging buwan. Di na sya nagbalik. Di ko na ulet sya nakita.
Pagka uwi ko ng bahay ng minsang galing ako ng Evia may biglang pumaradang itim na van. Kamukha nung sasakyan na sinakyan ni Dale sa Evia. Bumaba ang isang babae.
"Hi are you Reynaldo", wika ng babae.
"Yes maam, I am. What can I do for you?" Sagot ko naman.
"Oh I am Ivanka Smith. I am Dale's older sister. May I come in?" Paanyaya nya sa sarili nya.
Ang lakas ng kaba ko. Naalala ko nga pala si Ivanka na parating kinukuwento ni Dale sa akin. Yung kwela at pinaka close nya kapatid na nasa Germany. Na-excite ako dahil sa wakas may magsasabi na sa akin kung nasaan si Dale. May mapagtatanongan na rin ako sa wakas.
"Sure please come in. Do you want juice? Coffee? Beer?" Pautal utal kong sagot kay Ivanka. Halatang nanginginig ako.
Halos hihimatayin na ako. Pigil na pigil ko ang sarili ko na lumuha. Pigil pigil ang emosyon ko.
Nang biglang lumapit sa akin at yinakap ng sobrang higpit. Naramdaman ko ang paghikbi nya. Walang salitang lumalabas sa kanyang bibig pero ramdam ko ang bawat emosyon na gusto nya ipadama sa akin. Bumigay na rin ako. Sinabayan ko sya ng pagiyak.
"I loved your brother so much. I did loved him from the moment I saw him up until now. I loved him even more when he just disappear from nowhere while I am on vacation." Sabi ko kay Ivanka.
"I know. Lets sit shall we?" Sabi ni Ivanka.
"Oh sure. I am sorry" sabay pahid ko ng aking luha.
"Please remember that my brother never stopped loving you. He just need to do what he needs to do so you can flourish. So he will not drag you into the mess he had created. He visited me in Germany and started his medication there."
"Wait. Was he sick? Is that why he was so thin that I cant barely recognize him when he stand beside me in Evia?" Putol ko kay Ivanka.
"Yes. He is very very ill. Infact three years ago we flew back here in Philippines because he wanted to see you. He wanted to see you. Everyday he is following you. We are watching you weep your tears when you are passing by to your most memorable places. He sneak into your condo unti when you are fast asleep. He knows you are taking in sleeping pills so he will sleep beside you and hug you while you are sleeping. He was there with you everday for the past three years. Not until when you sold the condo unit and the car."
"Where is he? I wanted to see him. Is he with you?" Tumakbo ako palabas. "DALE!!!" Sigaw ko sabay katok sa van ni Ivanka. "Buksan mo to Dale. Miss na miss na kita."
"He is not there." Sabi ni Ivanka. "Lock your house you have to come with me."
Wala na akong paki alam kung ano ang sout ko. Wala na ako paki alam kung hindi paka nakapagshower. Gusto ko na sya makita. Gusto ko na sya mahagkan muli.
Panay ang kwento ni Ivanka sa mga activities ni Dale sa Germany. Sa mga pagkain sa sauna sa mga lugar na binisita nya. "Sabi nga nya how he'd wish na kasama ka daw nya. Iniimagine nya na kasama ka nya. Iniimagine nya na kasal na kayo."
Dumeretso si Ivanka sa Asian Hospital sa Alabang. At pinindot ang 9th floor. "Ano ba ang sakit ni Dale?" Tanong ko kay Ivanka. Hinarap ako ni Ivanka at sabay yakap sa akin. Si Dale na lang daw ang magsasabi sa akin.
Pagdating namin sa room ni Dale. Tulog na tulog sya. Ang gwapo pa rin nya kahit sobrang payat na nya. Lalapitan ko na sana sya nung biglang hinawakan ako ng gwapo nyang doctor.
"Ikaw si Reynaldo?" Sabi ng doctor.
"Yes ako nga po."
"Well I suggest you follow me first before seeing your boyfriend. Plus he is resting so let him rest for a while." Sabi ng doctor.
Wala ako magawa kundi sumunod kay Ivanka at sa Doctor.
"I am Dr Murphy. Kapatid ko si Dale at Ivanka at ako na din ang Dr ni Dale." Pagpapakilala ni Murphy. "Sorry at hindi natayo nagkakilala nung kayo pa. Isa talaga ako sa mga tutol sa love affair ninyo. At laking pagkakamali ko na ginawa ko yun."
"Ano pong sakit ni Dale Doc." Tanung ko.
"Murphy na lang since kapatid na rin naman na kita. Kasi minahal mo ng husto ang kapatid ko. Di na ako magpaligoyligoy pa. May AIDS si Dale. At nasa huling stages na sya ng AIDS. Maaring ikamatay na nya ang mga komplikasyon na naglalabasan. At maaring hindi na sya abutan ng susunod na taon." Sabi ni Murphy.
Nanlumo ako. Parang nagunaw ang aking mundo. Panay lang ang iyak ko. May sinasabi pa si Murphy pero di ko na naiintindihan. Di ko na naririnig. Yakap yakap na lang ako ni Ivanka. Habang nagiiyakan kaming tatlo.
"Hindi pa man ako namamatay kung makaiyak ako patay na ako," nakangiting sabi ni Murphy.
Lumapit ako sa kanya at sabay halik sa kanyang labi.
"Saglit lang babe," sabi ni Dale sabay ubo. "Sorry babe iniwan kita na sa ipad lang nagpaalam. Sorry sa ginawa ko. Sorry dahil eleven years din kitang araw araw na sinasaktan at pinapaasa na babalik ako."
"SHHHHHH" saway ko kay Dale. "Bago mo pa lang gawin yun napatawad na kita. Pero sana hindi ka na lang umalis.
Sana ako na lang nag alaga sayo. Sana babe kasama mo ako sa pagharap mo sa hamon ng buhay." Sabi ko kay Dale habang yakap yakap ko sya at umiiyak.
"Thats exactly why I left kasi mas gugustuhin ko na masaktan ka na lang dahil alam iniwan kita kaysa sa ako ang maging dahilan para lalo ka malugmok at sa takot na rin na baka mahawaan kita. Kaya ko sinabi na magiging tayo at kailangan isang taon bago tayo magsex dahil alam ko madami ako naka sex paiba iba at alam mo yan. Nung naging tayo nagpa check up na ako kinabukasan at kailangan ulitin ang check up after 6 months at on the ninth month. Tinago ko sayo yung mga gamot at iyong resulta kasi natatakot ako na baka iwanan mo ako. Kaya din ako umalis kasi para malaya ako magpagamot kasama ng kapatid ko sa ibang bansa. Ayaw ko idawit kita pag nalaman nila na may AIDS ako." Paliwanag ni Dale.
"Shhhh tahan na... wala na yun importante magkasama na tayo." Sabi ko sa kanya.
"Ahemmmm" sabi naman ni Dr Murphy. "Bro are we ready?"
"Yes we are" sabi naman ni Dale.
Nagtataka ako pero tahimik lang ako baka procedure lang nila yun. Baka kailangan lang turukan ng gamot si Dale kaya tumayo ako.
May inabot si Dale sa akin na maliit na box. "Buksan mo" utos nya.
Nagulat ako nung pagkabukas ko. Sing sing yun. Naka ukit ang pangalan naming dalawa.
"Will you marry me?" Tanong ni Dale.
"OF COURSE" sagot ko agad agad sa kanya.
Si Murphy na ang nagkunwaring pari sa kasal namin sya na ang nag officiate ng kasal namin kasi hindi pa naman legal ang same sex marriage dito sa Pilipinas. Masaya ako nakayakap sa kanya. Nag indifinite leave na rin ako sa opisina at buti na lang maunawain ang boss ko at pinayagan ako bilang regalo na lang dib daw nya sa kasal ko.
Gabi gabi binabasa ko sa kanya ang diary nya. Gabi gabi yakap yakap ko sya na matulog. Andun ako pag inaatake sya. Andun ako pag kinakapos si Dale ng hininga.
"Lord. Maawa ka po sa amin. Bigyan mo pa kami ng panahon ni Dale para magkasama. Bigyan mo pa kami Lord ng chance para maipadama naman ang pagmamahal namin sa isat isa." Ang dalangin namin pareho ni Dale bago matulog.
Isang umaga. Pagkagising ko nakita ko ang maamong mukha ni Dale nakasmile at maaliwalas. Nakayakap sya sa akin. Pero yung kwentas nya isinout nya sa akin. Pero naramdaman ko ang malamig na katawan ni Dale. Isang malamig na Dale na lang pala ang kayakap ko. Napansin ko din na ang aparato na nakakabit sa kanya ay tinanggal nya.
Wala na ako mailuluha na iiyak ko na lahat. Nagpaalam ako sa kanya isang masuyong halik ang pinabaon ko sa kanya hanggang sa tuluyan na syang matakpan ng lupa.
#TheEnd#
This is dedicated to everyone who is fighting for AIDS and to those who is standing/stood besides those who suffer and to those who continued to be inlove despite the adversities of life.
